Wat vond ik dat spannend! (En stiekem nu nog steeds een beetje hoor). Mijn allereerste echte Luisterkindafstemmin! Deze afstemming zal ik niet meer vergeten, de start van mijn werk als Luisterkindwerker.
Ik was er klaar voor! Kantoortje netjes aan kant, kopje thee, computerbril bij de hand en ik weet nog wat ik dacht ….. “nou, daar ga ik dan”. Eerst even zelf goed aarden, zoals ik dat had geleerd tijdens de opleiding.
Mijn eerste Luisterkindafstemming is op een jongen van 8 jaar. Een totaal onbekende jongen voor mij, maar gaandeweg de afstemmingen vind ik dat vaak het fijnste, dat ik iemand niet of nauwelijks ken. Het is namelijk soms lastig om alle kennis die ik eventueel van een persoon heb, los te laten. Gelukkig gaat dat tegenwoordig goed, maar in het begin vond ik dat nog best een dinggetje.
Oef, ik herinner mij nog de kriebels in mijn buik. Nu was het voor het eggie! Zoals gezegd eerst aarden. De foto van de jongen bekeek ik aandachtig en daarna heb ik het word document geopend op de laptop waarin ik het verslag zou typen, dat had ik overigens al een naam gegeven en het stond heel alleen in de map “Luisterkindafstemmingen 2023”. Ik kon toen nog niet weten dat die map zich best aardig snel zou vullen. Maar nu stond daar het Word document, leeg, klaar om gevuld te worden.
Zo gezegd, aarden en contact maken. En wat nou als er niets door zou komen, wat dan? Mijn gedachten dwaalden al weer af naar allerlei doemgedachten. Even concentreren Vrouw Holle, dacht ik streng bij mijzelf. Geen idee trouwens waarom ik mij op zo’n momenten Vrouw Holle noem, maar die naam gebruik ik al jarenlang als ik mijzelf tot de orde roep.
Opnieuw concentreren en mijn hart openen voor deze jongen, de vraag aan hem of hij ook zijn hart wil openen voor mij. Denkbeeldig leg ik lijntjes in de energie naar de persoon waarop ik afstem, en ik geef daar kleuren aan, rood, groen, zilver en goud. We houden immers allemaal wel van een beetje bling bling 😉. En dan is daar die kriebel in mijn buik, die zegt dat er een klik is. De jongen springt echt in beeld. Ik moet daar om lachen, de jongen lacht met mij mee. “Wat was je zenuwachtig Pasca”, roept hij vrolijk. En dat is het begin van een heel mooi, ontspannen en waardevol gesprek. De jongen kletst honderduit, hij maakt grapjes, en komt zelf met heel mooie oplossingen en handvaten op de dilemma’s die hij ervaart. Waarop hij zelf zo mooi aangeeft, “Goed geregeld van mij he Pasca, dat ik daar nu zo mooi zelf op kom”. Dat heeft ie zeker goed geregeld, deze lieve jongen van 8.
Mijn eerste Luisterkindafstemming is een feit. En wat ben ik blij dat ik deze jongen mocht ontmoeten in de energie, hij voelde zo mooi aan dat ik het ook spannend vond en hij heeft mij gerust gesteld. Hebben we maar mooi elkaar geholpen.
Nb; een paar dagen na het versturen van het verslag aan de ouders van deze jongen, mocht ik een hele fijne positieve mail ontvangen van hen.
Dankbaar dat ik dit werk mag doen.
Liefs Pasca
Reactie plaatsen
Reacties