Ik de afstemming tref ik Sander aan op een houten bankje aan het water. Het is prachtig weer, de zon schijnt, het is voorjaar! Overal bloeien krokussen en narcissen. Een vrolijk en bont geheel.
Sander is een jongen van 16 jaar en is erg zoekende naar zijn plek in de maatschappij, een plek waar hij zich het prettigst bij voelt en waarbij hij dicht bij zichzelf kan blijven. Hierbij een klein stukje uit het verslag om te laten lezen hoe mooi Sander het zelf kan verwoorden. De energie van Sander voelt als wervelend en krachtig. Mooi om te lezen hoe hij daar zelf op terugkomt.
****Weet je Pasca, ik ben gewoon heel erg aan het zoeken, ik ga graag mijn eigen gang en volg mijn eigen route omdat ik mij daar prettig bij voel. Ik ben aan het aftasten wat mij het beste past. En het klopt, mijn keuzes en mijn gevoelens zijn misschien niet voor de hand liggend. Maar het zijn wel mijn keuzes en gevoelens en daar wil ik voor staan en trots op zijn.
Lukt dat dan niet Sander?
Zodra je in deze wereld afwijkt van standaardnormen Pasca, wordt het lastig. Dan hebben ze snel een oordeel klaar. Maar ik weet sommige dingen nog zelf geeneens, en dat ben ik aan het onderzoeken, op mijn eigen wijze en op mijn eigen manier.
Is dat waarom je het er eigenlijk niet over wil hebben Sander?
Ja, Pasca, ik ben zelf nog niet achter bepaalde dingen, hoe moet ik het dan verwoorden?
Ja, dat is dan lastig Sander.
Ik houd dingen liever voor mijzelf Pasca, zo zit ik in elkaar. En als ik eraan toe ben kom ik er zelf wel mee. Ik overdenk nu eenmaal graag de dingen en bepaalde dingen zijn ook gewoon lastig om bespreekbaar te maken. En ander dingen weet ik wel zeker, maar zijn lastig te erkennen voor mijzelf, laat staan dat ik ze gelijk wil bespreken. Weet je Pasca, zoals jij mijn energie beschreef, de wervelende energie, dat wil ik zijn. Ik wil genieten van het leven, ik wil stromen, als een woeste krachtige rivier, mijn eigen koers volgen. Of klinkt dat stom Pasca?
Helemaal niet Sander en ik vind het heel mooi omschreven zoals je het zegt.
Eens komt die wervelende energie eruit Pasca, maar wel als ik daar zelf aan toe ben.
Dat begrijp ik helemaal Sander maar zou het niet fijn zijn als je daarbij hulp krijgt zodat je niet door die depressieve buien hoeft? Dat jouw rivier nu al mag stromen?
Dat zou inderdaad wel fijn zijn Pasca.
Wat heb je daarvoor nodig Sander?
Ik denk uiteindelijk toch erkenning Pasca.
Erkenning voor wat Sander?
Voor wie ik ben, maar vooral hoe ik denk. Ik denk niet in hokjes maar ik denk in een vrije geest. Iedereen moet zijn zoals ie wil zijn, iedereen mag denken zoals ie wil denken. En ik mag dat ook. Ook al denk ik niet in standaarden, het is wel mijn denkwijze. Ik houd er van om buiten de lijntjes te kleuren, sterker nog Pasca, ik ken geen lijntjes!
Jij moet daar om lachen en ik lach met jou mee.
Lekker vrijgevochten he Pasca?
Ja, heerlijk Sander!
Sander, ik begreep ook dat jij de lat voor jezelf vaak hoog legt, weet je ook waarom dat is?
Ik denk Pasca, om maar vooral te voldoen aan wat de maatschappij als aanvaardbaar acht. Maar ik heb al heel vroeg geleerd, dat als je afwijkt van aanvaardbaar, je al snel buiten de boot valt. En tja, je wil er toch bij horen he. Vrienden hebben, gezellig samen zijn. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Vreselijke uitdrukking Pasca. Echt dat hokjes denken weer. En eigenlijk Pasca, ben ik altijd zo geweest zoals ik nu ben, anders dan anderen maar heerlijk mijzelf, nog steeds zoekende naar wat ik nu echt wil en wat ik echt belangrijk vind.***
Reactie plaatsen
Reacties